No po prostu, nie. Nasze takie relacje z Kubusiem potrafią uzależniać i mimo, że czasami mam dosyć tego „kochania” to wystarczy chwila rozłąki, żeby znowu poczuć tęsknotę do swojego dziecka. Czasami towarzyszy mi uczucie ulgi kiedy wychodzę do pracy, ale już po paru godzinach marzę aby wrócić do mojej pociechy i to bez względu na to w jakim akurat jest humorze. Wtedy wiem, że potrzebujemy siebie wzajemnie. Przecież ta miłość, którą damy dziecku w dzieciństwie będzie miała wpływ na całe jego życie. Nie możemy tego zmarnować, czas płynie tak szybko. Zrobię więc wszystko aby tej naszej miłości było jak najwięcej, że jak za nią zatęsknimy to nie z żalem, ale poczuciem dobrze wykorzystanego wspólnie czasu.
Się rozpisałam ,......kocham bardzo
